سینه زنی سنگین (سروده جهان میهن«علمدار»)

شهادت امام صادق (ع)

خسته ام من ، بخدااز ( مدینه3)

زهردشمن، زده آتش  (به سینه3)

صادق(ع)آل عبایم-کشته زهرجفایم

می دوم من پی اسب-پابرهنه بی عبایم

من غریبم من غریبم4

مثل بابام، دستهایم (که بستند3)

قلب من را، بین کوچه (شکستند3)

شده پاره جگرم - توکجایی مادرم

من غریب وبی کسم- تاکه آیی به سرم

من غریبم من غریبم 4

پیش چشمم ،زده آتش (زبانه3)

دارد این شهر،ازتومادر(نشانه 3)

خاطرات درودیوار-کوچه های غم ومسمار

از غم درب سوخته- قلب من شدشرربار

من غریبم من غریبم 4

سروده شاعرومداح اهل بیت برادرحاج مهدی جهان میهن(علمدار1395)

پایگاه اشعارحاج مهدی جهان میهن 

شعر به مناسبت شهادت امام صادق ع

گرفته سرتا پا وجودم راامشب غبار
غباری از جنس غم و غصه   بیشمار
غباری برخواسته ازقبورخاکی مدینه
غباری که تاابد برسینه ماست ماندگار
غباری برخواسته ازچهار قبر  غریب
یاد آور خاطرات کوچه و در و دیوار
یادآورپیرمردی که درپی اسب می دوید
باپای برهنه زمین می خورد بی اختیار
غباری که بوی آتش میدهد ، کدام آتش؟
آتشی که سوزاند درب خانه حیدر کرار
غباری که بوی آتش میدهد،کدام آتش ؟
همان آتشی که دامن دختری رادادآزار
غباری که بوی آتش میدهد،کدام آتش؟
همان آتشی که افتادبرپیکرامامی بیمار
غباری که بوی آتش میدهد ،کدام آتش؟
آتشی که سوزاندجان ودل امامی بی یار
دوباره خاطرات مادرت زنده می شودباز
شعله آتش،درب سوخته،کوچه های غمبار
همچو جدت می دویدی با دست  بسته
وای براین تقدیر ،دوباره می شودتکرار
جسارتهای نامردی که داردکینه ازحیدر
به دنبالش کشیدو ناسزا میگفت هربار

سروده جهان میهن ،علمدار

کانال تلگرامی

https://telegram.me/joinchat/B6HDDD5AjGOBOVu2ZRX3nQ

پایگاه

Www.jahanmihan.ir

پایگاه اشعارحاج مهدی جهان میهن

امام صادق ع

تا با توام ازغم و  قصه فارغم
خداراشکردر مکتب توعاشقم
هر چه آموختم از کلاس توست
شاگرد کلاس درس های صادقم
من کجاو کلاس درس چهارهزارنفری
منی که عاجز ازاین نطق  ناطقم
جابرو ابوحمزه وابوبصیروهشام
بابردن نامشان فخر بر  خلایقم
آمدم  نظری کن به گدا ی درت
رمقی ده که پا گذارم بر علایقم
توامام منی و منم شیعه جعفری
خلق کرده مرابرای نوکری توخالقم

سروده جهان میهن

پایگاه اشعارحاج مهدی جهان میهن

تلگرام

https://telegram.me/joinchat/B6HDDD5AjGOBOVu2ZRX3nQ

پایگاه

Www.jahanmihan.ir

*****

مدح امام صادق(ع)

عمریست که برین درنوکرم

گدای کوی موسی بن جعفرم(ع)

فخرم به عالم اینست شیعه اویم

سایه لطف اوست عمری برسرم

بااین همه لطف وکرم تودیگر

هیچ هراسی نیست مرازمحشرم

اگرغلام سرای شماشدم آقاجان

پشت سرم بوده دعای خیر مادرم

مرا دعوت کن کنارآن قبربی چراغ

دیدن قبرشماهست آرزوی آخرم

روضه:

زجوروجفای زمانه خسته ای

میان کوچه پابرهنه ودست بسته ای

دوباره خاطرات مادرت زنده شد

میان کوچه بیاد آن پهلوشکسته ای

اگرچه میان کوچه های ستم

زظلم عدو شکست بال وپرت

اگرچه دست تورابست عدو

ولی کسی جسارت نکردبه همسرت

اگرچه می دویدی ،عدوهم می کشید

ولی آتش نیفتاد به دامن دخترت

توبودی وکوچه وکینه های دشمن

الهی بمیرم میان قتلگه بود مادرت

*****

سرود ه شاعرومداح اهل بیت برادرحاج مهدی جهان مهین(علمدار)